La famiglia
Blijf op de hoogte en volg Lisa
02 December 2013 | Italië, Bologna
Lieve iedereen!
Il nonno, la nonna, il padre, la madre, il figlio, la figlia, lo zio, la zia, il nipote e la nipote! Ja, het Italiaanse familieleven is erg belangrijk in Italië! En in deze families staan de ‘oude en wijze’ van de familie natuurlijk erg centraal. Niet vaak zal je horen dat een familie geen grote familie bijeenkomsten heeft. Veel families komen op de zondag bijeen voor een groots familie diner. En ook daarbuiten, in de cafés en in parken, zie je hele families eropuit gaan om te genieten van een kop koffie en allerlei zoetigheden voor de kinderen (en zichzelf).
Maar ook op andere gelegenheden komt de familie samen. Een groot familie-evenement wordt gepland, als iemand zijn master behaalt. En ongeveer twee weken geleden heeft mijn Italiaanse huisgenootje haar masterdiploma gehaald (trots :) ), dus dat betekende: familie, vrienden, eten, drinken en feesten! Het behalen van je master wordt hier alleen op een iets andere manier gevierd dan we in Nederland gewend zijn. Op de dag van het afstuderen had Eleonora (mijn huisgenootje) nog de opdracht om haar thesis te verdedigen (wat de hele week voor heel wat zenuwen zorgde; evenals de gedachte dat ze zou omvallen door haar torenhoge hakken). Zenuwachtig moest ze op de dag van het afstuderen zelf een kamer binnengaan waar verschillende professoren haar vragen stelden over haar scriptie. Na haar verdediging kreeg ze ongeveer meteen haar cijfer te horen en kreeg ze haar diploma uitgereikt (het puntensysteem is hier trouwens ook erg bijzonder: als je het maximaal aantal punten krijgt, kan het zijn dat je alsnog een paar fouten hebt gemaakt). Ook de beroemde ‘corona’ werd haar overhandigd (een kroon van laurierbladeren), wat ervoor zorgde dat ze de rest van de dag stralend rondliep met haar corona. Na het formele gedeelte verplaatste iedereen zich naar een schattig restaurantje in Bologna waar een groot buffet op iedereen stond te wachten (waaronder ook de beroemde koekjes uit de omgeving die de meeste vrouwen uit de familie hadden bereid). Normaal gesproken wordt ook het volgende afstudeerlied gezongen, maar dat mocht van Eleonora wel worden overgeslagen (ik denk vanwege de tekst :p)
‘Dottore! Dottore! Dottore nel buco del cul! Vaffancul! Vaffancul!’
Eleonora is een voorbeeld van een Italiaanse student die op kamers is gegaan, maar de meeste studenten (vooral in vergelijking met Nederland) blijven thuis wonen tijdens hun studie. Want terwijl de vrouwelijke student zo af en toe toch op kamers gaat, is het vooral het mannelijk geslacht dat erg gehecht is aan het thuisfront. Ondanks het feit dat veel studenten 2 à 3 uur van de universiteit wonen, reizen vele vaak elke dag heen en weer van hun moeders naar Bologna en weer terug. En dit komt niet alleen voort uit geldoverwegingen (zo is bijvoorbeeld niet alleen het op kamers gaan is duur, maar ook de studies variëren in kosten). De zoons (kinderen) willen ook zelf graag thuis blijven wonen. En natuurlijk willen de moeders hun zoons (kinderen) graag binnen de veilige muren van hun huis houden!
Maar dit doet zeker niet af aan mijn Nederlandse familieleven! Dus wees maar niet bang, ik kom terug! Ik heb wel weer zin om even terug te zijn met kerst en iedereen te zien :).
En gelukkig heb ik ook even een ‘ouders-shot’ gehad, waarop ik tot de kerst kan teren! Ongeveer drie weken geleden heb ik mijn vatie en moetie op bezoek gehad om ze het Italiaanse leven in laten duiken en alles te laten zien! Wat was het fijn om ze weer te zien!! Vanaf het moment dat ze op donderdagavond aankwamen bij het hotel, kwamen ze (bijna) niet meer van me af. Terwijl ik op vrijdag nog snel een tentamen moest maken (dat ik trouwens gehaald heb, want ja ja ik voer hier toch nog iets uit!), zijn mijn ouders alvast Bologna gaan verkennen. Maaaaar het echte werk begon natuurlijk pas, toen we begonnen met de zeven geheimen van Bologna (die ik nog even geheim hou voor het bezoek dat nog gaat komen). De pleinen, de kerken, de restaurantjes, de aperitivo, de pizza’s, de smalle straatjes, San Luca , de lekkere wijn en, niet te vergeten, de berg die net buiten het centrum ligt (waarvan ik dacht dat het iets dichterbij was, dan uiteindelijk bleek, oeps) --> alles heb ik ze laten zien! Ook hebben ze wat vrienden van me ontmoet, hebben ze natuurlijk een kijkje in mijn huis genomen en hebben we heel wat bijgepraat. Dus uitgeput zijn die pappie en die mammie weer teruggekeerd naar huis haha. Het was echt heel leuk dat ze er waren!
En op de dag dat mijn ouders weggingen, kwamen een paar vrienden van Mandy (huisgenootje) over uit Nederland. Dus dat betekende ‘feesten als een Nederlander’. Verder ben ik nu ook meer thuis in de internationale verjaardagsfeesten. De afgelopen tijd hadden we de Italiaanse verjaardag van Eleonora, de Belgische verjaardag van Chiara en de Duitse verjaardag van Ina! Ina is een van mijn Duitse beste vriendinnen. Dus dat betekende ‘een verjaardag vieren op een Erasmus manier’: je viert je verjaardag hier niet in één avond, maar je maakt er een tweedaagse verjaardag van! Van de beste pizzarestaurant van Bologna tot een klein barretje, van een van onze discotheken, tot een Duits diner, het was leuk!
Maar gelukkig beginnen ook mijn Nederlandse gewoontes langzamerhand zijn weg te vinden in Bologna. Het brooddilemma was tijdelijk opgelost, toen mijn ouders bruin brood hadden meegenomen (Nederland, ik mis je brood) en de Duitse meiden proberen zo af en toe een Nederlands woord door hun zinnen te gooien. ‘Ick heiße Melaniek!’, dit klinkt wel heel erg Nederlands hè ;)! Verder zijn Mandy en ik nog steeds verslaafd aan GTST (en Eleonora danst nu ook vrolijk mee op het muziekje van GTST). En ook tijdens het groepswerk merk ik mijn Nederlandse trekjes weer opkomen. Voor één vak had ik één week fulltime college en groepswerk met 4 Italiaanse meiden en 1 jongen uit Slowakije (die hier zijn master doet). Terwijl ik vooral met het ‘laten we beginnen, hoe pakken we dit aan, oké, zo en zo en go’ - idee begon, waren de andere vooral van het ‘rustig opstarten’ én ‘veel pauzes nemen’ haha. Wat niet weg nam, dat dit een heel leuke ervaring was! Het was zeker leuk om met andere culturen en mensen te werken dan ik gewend was! Ook ben ik met de hele groep naar de Menza van de universiteit geweest en heb ik daar met de Italiaanse studenten geluncht. Toen bij terugkomst bleek dat er op de universiteit geen plek was om te werken, hadden ze daar een goede oplossing voor. Dan ga je gewoon in een café zitten met je hele groepje en laptops, plus niet te vergeten: een kop koffie!
Verder kon ik het natuurlijk ook niet laten om weer de cultuur op te snuiven! Ik heb weer een opera bezocht, maar dit keer was het een bekende: The turn of the screw. Verder heb ik het Museum van Moderne Kunst bezocht en was er een grote chocolademarkt in Bologna! Ook heb ik afgelopen weken twee kleine stadjes bezocht. Eerst was de dag ‘Follow the Sebastians in Ferrara’ aan de beurt. Samen met Mandy ben ik met deze twee mannen uit Canada en Luxemburg op stap gegaan. Ferrara is een schattig dorpje met nauwe straatjes die zich bevinden in de buurt van het kasteel. De eerste kerstverlichting was net opgehangen, wat ervoor zorgde dat er een gezellige sfeer in de stad heerste. Daarnaast bleek het een speciale shopdag in Ferrara te zijn! In elke etalage die we zagen, stonden levende etalagepoppen (lees: modellen) die interactie zochten met voorbijlopende winkeliers! Vooral de hotte basketballers en voetballers in de sportwinkels waren de moeite waard om te bekijken :p
En afgelopen vrijdag ben ik met Marina (ook een van mijn Duitse beste vriendinnen) naar Modena geweest. Dit is een iets grotere stad dan Ferrara maar het is vooral een rustige stad. In vergelijking met Bologna was er niemand op straat; ook niet in de winkelstraat. Terwijl we hadden gehoord dat er in Modena erg mooie kerken waren, waren ze allemaal dicht vanwege restauraties, oeps. Wel hebben we nog een leuke kleine tentoonstelling gezien over Italiaanse liefdesplaatjes en was het een erg gezellige dag!
Nu staan er nog een paar steden, het concert van The Lumineers en een internationaal Foodfestival dat georganiseerd wordt door een van de studentenverenigingen op het programma en dan vlieg ik alweer naar huis om kerst te vieren in Nederland! De tijd vliegt voorbij!
Tot snel, liefs Lisa!
Il nonno, la nonna, il padre, la madre, il figlio, la figlia, lo zio, la zia, il nipote e la nipote! Ja, het Italiaanse familieleven is erg belangrijk in Italië! En in deze families staan de ‘oude en wijze’ van de familie natuurlijk erg centraal. Niet vaak zal je horen dat een familie geen grote familie bijeenkomsten heeft. Veel families komen op de zondag bijeen voor een groots familie diner. En ook daarbuiten, in de cafés en in parken, zie je hele families eropuit gaan om te genieten van een kop koffie en allerlei zoetigheden voor de kinderen (en zichzelf).
Maar ook op andere gelegenheden komt de familie samen. Een groot familie-evenement wordt gepland, als iemand zijn master behaalt. En ongeveer twee weken geleden heeft mijn Italiaanse huisgenootje haar masterdiploma gehaald (trots :) ), dus dat betekende: familie, vrienden, eten, drinken en feesten! Het behalen van je master wordt hier alleen op een iets andere manier gevierd dan we in Nederland gewend zijn. Op de dag van het afstuderen had Eleonora (mijn huisgenootje) nog de opdracht om haar thesis te verdedigen (wat de hele week voor heel wat zenuwen zorgde; evenals de gedachte dat ze zou omvallen door haar torenhoge hakken). Zenuwachtig moest ze op de dag van het afstuderen zelf een kamer binnengaan waar verschillende professoren haar vragen stelden over haar scriptie. Na haar verdediging kreeg ze ongeveer meteen haar cijfer te horen en kreeg ze haar diploma uitgereikt (het puntensysteem is hier trouwens ook erg bijzonder: als je het maximaal aantal punten krijgt, kan het zijn dat je alsnog een paar fouten hebt gemaakt). Ook de beroemde ‘corona’ werd haar overhandigd (een kroon van laurierbladeren), wat ervoor zorgde dat ze de rest van de dag stralend rondliep met haar corona. Na het formele gedeelte verplaatste iedereen zich naar een schattig restaurantje in Bologna waar een groot buffet op iedereen stond te wachten (waaronder ook de beroemde koekjes uit de omgeving die de meeste vrouwen uit de familie hadden bereid). Normaal gesproken wordt ook het volgende afstudeerlied gezongen, maar dat mocht van Eleonora wel worden overgeslagen (ik denk vanwege de tekst :p)
‘Dottore! Dottore! Dottore nel buco del cul! Vaffancul! Vaffancul!’
Eleonora is een voorbeeld van een Italiaanse student die op kamers is gegaan, maar de meeste studenten (vooral in vergelijking met Nederland) blijven thuis wonen tijdens hun studie. Want terwijl de vrouwelijke student zo af en toe toch op kamers gaat, is het vooral het mannelijk geslacht dat erg gehecht is aan het thuisfront. Ondanks het feit dat veel studenten 2 à 3 uur van de universiteit wonen, reizen vele vaak elke dag heen en weer van hun moeders naar Bologna en weer terug. En dit komt niet alleen voort uit geldoverwegingen (zo is bijvoorbeeld niet alleen het op kamers gaan is duur, maar ook de studies variëren in kosten). De zoons (kinderen) willen ook zelf graag thuis blijven wonen. En natuurlijk willen de moeders hun zoons (kinderen) graag binnen de veilige muren van hun huis houden!
Maar dit doet zeker niet af aan mijn Nederlandse familieleven! Dus wees maar niet bang, ik kom terug! Ik heb wel weer zin om even terug te zijn met kerst en iedereen te zien :).
En gelukkig heb ik ook even een ‘ouders-shot’ gehad, waarop ik tot de kerst kan teren! Ongeveer drie weken geleden heb ik mijn vatie en moetie op bezoek gehad om ze het Italiaanse leven in laten duiken en alles te laten zien! Wat was het fijn om ze weer te zien!! Vanaf het moment dat ze op donderdagavond aankwamen bij het hotel, kwamen ze (bijna) niet meer van me af. Terwijl ik op vrijdag nog snel een tentamen moest maken (dat ik trouwens gehaald heb, want ja ja ik voer hier toch nog iets uit!), zijn mijn ouders alvast Bologna gaan verkennen. Maaaaar het echte werk begon natuurlijk pas, toen we begonnen met de zeven geheimen van Bologna (die ik nog even geheim hou voor het bezoek dat nog gaat komen). De pleinen, de kerken, de restaurantjes, de aperitivo, de pizza’s, de smalle straatjes, San Luca , de lekkere wijn en, niet te vergeten, de berg die net buiten het centrum ligt (waarvan ik dacht dat het iets dichterbij was, dan uiteindelijk bleek, oeps) --> alles heb ik ze laten zien! Ook hebben ze wat vrienden van me ontmoet, hebben ze natuurlijk een kijkje in mijn huis genomen en hebben we heel wat bijgepraat. Dus uitgeput zijn die pappie en die mammie weer teruggekeerd naar huis haha. Het was echt heel leuk dat ze er waren!
En op de dag dat mijn ouders weggingen, kwamen een paar vrienden van Mandy (huisgenootje) over uit Nederland. Dus dat betekende ‘feesten als een Nederlander’. Verder ben ik nu ook meer thuis in de internationale verjaardagsfeesten. De afgelopen tijd hadden we de Italiaanse verjaardag van Eleonora, de Belgische verjaardag van Chiara en de Duitse verjaardag van Ina! Ina is een van mijn Duitse beste vriendinnen. Dus dat betekende ‘een verjaardag vieren op een Erasmus manier’: je viert je verjaardag hier niet in één avond, maar je maakt er een tweedaagse verjaardag van! Van de beste pizzarestaurant van Bologna tot een klein barretje, van een van onze discotheken, tot een Duits diner, het was leuk!
Maar gelukkig beginnen ook mijn Nederlandse gewoontes langzamerhand zijn weg te vinden in Bologna. Het brooddilemma was tijdelijk opgelost, toen mijn ouders bruin brood hadden meegenomen (Nederland, ik mis je brood) en de Duitse meiden proberen zo af en toe een Nederlands woord door hun zinnen te gooien. ‘Ick heiße Melaniek!’, dit klinkt wel heel erg Nederlands hè ;)! Verder zijn Mandy en ik nog steeds verslaafd aan GTST (en Eleonora danst nu ook vrolijk mee op het muziekje van GTST). En ook tijdens het groepswerk merk ik mijn Nederlandse trekjes weer opkomen. Voor één vak had ik één week fulltime college en groepswerk met 4 Italiaanse meiden en 1 jongen uit Slowakije (die hier zijn master doet). Terwijl ik vooral met het ‘laten we beginnen, hoe pakken we dit aan, oké, zo en zo en go’ - idee begon, waren de andere vooral van het ‘rustig opstarten’ én ‘veel pauzes nemen’ haha. Wat niet weg nam, dat dit een heel leuke ervaring was! Het was zeker leuk om met andere culturen en mensen te werken dan ik gewend was! Ook ben ik met de hele groep naar de Menza van de universiteit geweest en heb ik daar met de Italiaanse studenten geluncht. Toen bij terugkomst bleek dat er op de universiteit geen plek was om te werken, hadden ze daar een goede oplossing voor. Dan ga je gewoon in een café zitten met je hele groepje en laptops, plus niet te vergeten: een kop koffie!
Verder kon ik het natuurlijk ook niet laten om weer de cultuur op te snuiven! Ik heb weer een opera bezocht, maar dit keer was het een bekende: The turn of the screw. Verder heb ik het Museum van Moderne Kunst bezocht en was er een grote chocolademarkt in Bologna! Ook heb ik afgelopen weken twee kleine stadjes bezocht. Eerst was de dag ‘Follow the Sebastians in Ferrara’ aan de beurt. Samen met Mandy ben ik met deze twee mannen uit Canada en Luxemburg op stap gegaan. Ferrara is een schattig dorpje met nauwe straatjes die zich bevinden in de buurt van het kasteel. De eerste kerstverlichting was net opgehangen, wat ervoor zorgde dat er een gezellige sfeer in de stad heerste. Daarnaast bleek het een speciale shopdag in Ferrara te zijn! In elke etalage die we zagen, stonden levende etalagepoppen (lees: modellen) die interactie zochten met voorbijlopende winkeliers! Vooral de hotte basketballers en voetballers in de sportwinkels waren de moeite waard om te bekijken :p
En afgelopen vrijdag ben ik met Marina (ook een van mijn Duitse beste vriendinnen) naar Modena geweest. Dit is een iets grotere stad dan Ferrara maar het is vooral een rustige stad. In vergelijking met Bologna was er niemand op straat; ook niet in de winkelstraat. Terwijl we hadden gehoord dat er in Modena erg mooie kerken waren, waren ze allemaal dicht vanwege restauraties, oeps. Wel hebben we nog een leuke kleine tentoonstelling gezien over Italiaanse liefdesplaatjes en was het een erg gezellige dag!
Nu staan er nog een paar steden, het concert van The Lumineers en een internationaal Foodfestival dat georganiseerd wordt door een van de studentenverenigingen op het programma en dan vlieg ik alweer naar huis om kerst te vieren in Nederland! De tijd vliegt voorbij!
Tot snel, liefs Lisa!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
